Aktualności

Nadszedł czas pożegnań z „ciepłym” hotelem i bezpiecznymi grupami warsztatowymi. Ostatnie ćwiczenia, spotkania z całą grupą TW (trener wspomagania), uzgodnienia co do współpracy z przedstawicielami WSiP, którzy będą w szkołach zanim pojawi się w nim TW. Najważniejsze i najczęściej powtarzane słowa to: współpraca, zaufanie, pomoc, standard…

Żegnamy się z czasem wspólnego uczenia się i witamy z czasem pracy i współdziałania, padają deklaracje kontaktów telefonicznych i podtrzymania relacji. No ale najpewniejsze są spotkania robocze w trakcie realizacji KWS: w województwach i krajowe. Już się na nie cieszymy.

I znowu witamy nowe osoby. Nowi „dokrętkowicze” to prawie sami praktycy KWS a więc kompleksowego wspomagania szkoły. A zjazd jest szczególny bo w większości grup to czas tzw. Etiud trenerskich.
Prób prowadzenia wybranych form spotkań z radami pedagogicznymi na forum grup warsztatowych. To kolejne przybliżenie realnej pracy w ramach opracowanej w projekcie formuły wspomagania.

I znów nadchodzący grudzień i spotkania w szkołach mobilizują do rozwiewania wszelkich wątpliwości. Tym razem już nie tylko trenerzy ciężko pracują merytorycznie. Również wszystkie osoby z biura, które będzie obsługiwało procesy wspomagania ciągle stoją w wianuszkach zadających pytania uczestników.

3 listopada nasz projekt powitał kolejnych nowych TW zwanych „dokrętkowiczami”. To wszystko fachowcy, więc szybko nadrabiają zaległości na dodatkowych warsztatach. 4 i 5 listopada pracowali już w regularnych, działających od początku grupach wokół wybranych przez siebie kompetencji kluczowych.

To zjazd środkowy. Wszyscy już się znają ale zaczynają już myśleć o końcu stąd nastroje sentymentalno nostalgicznie przy kolacji ale na zajęciach burza mózgów i emocji – im bliżej koniec szkoleń tym realniejsza staje się praca w szkołach. Pojawiają się konkretne pytania, troska o narzędzia pomocne w tej pracy. Trenerzy bardzo się napracowali.

Drugi zjazd minął. A był wyjątkowy. Przyszli nowi uczestnicy, którzy nie mogli uczyć się od początku – odbyli uzupełniające zajęcia w mieszanych grupach i zasilili te już współpracujące.

Jak wiadomo nowi ludzie w grupie to nowa grupa. Na szczęście integracja przebiegła bez zakłóceń. W programie kończymy powoli tematykę związaną z procesem wspomagania i wchodzimy coraz głębiej w wątki kompetencji kluczowych.

Pierwszy zjazd za nami. Niektórzy mówią o takich chwilach „pierwsze koty za płoty”. Nasze koty pracowały jak mrówki.

Atmosfera zjazdu była dynamiczna i nacechowana uśmiechami i życzliwością. Mimo, że uczestnicy są często weteranami projektów szkoleniowych, podkreślali, że współpraca w grupach była wyjątkowo przyjazna, a spotkania z trenerami i uczestnikami bardzo inspirujące. To szczególnie ważne, że miesiące przygotowań i nerwowych chwil przy organizacji projektu wieńczą te zadowolone twarze.

23 września spotkali się po raz pierwszy (choć niektórzy już się znali – ale w tych rolach to inauguracja współpracy) Autorzy materiałów i programów oraz trenerzy szkolący, którzy nadadzą papierom nowe życie oddając je uczestnikom. Autorzy przedstawili swoją koncepcję pracy z uczestnikami i odpowiadali na liczne precyzujące pytania.

Wiemy z atmosfery spotkania i informacji zwrotnych, że udało się ujednolicić spojrzenie na pracę z grupami Trenerów wspomagania. Jak wiadomo trenerzy i autorzy to trochę artyści i każdy patrzy nieco inaczej na to co służy uczeniu się więc tę jedność traktujemy jako sukces.

Za nami pierwsze spotkania autorów scenariuszy szkoleń w projekcie wspomagania szkół w zakresie kompetencji kluczowych, współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W dniach 10 i 11 lipca odbyło się spotkanie autorów odpowiedzialnych za szkolenia stacjonarne, natomiast 13 i 14 lipca spotkanie e-learningowe. Dzięki znanym i uznanym kompetencjom oraz doświadczeniu autorów zaplanowaliśmy ramowy przebiegi szkoleń i priorytety. Kamienie milowe, które powinni osiągać wszyscy uczestnicy.

Zadbaliśmy o możliwość wymiany wiedzy między nimi. Określiliśmy również zasady spójności materiałów stacjonarnych i elektronicznych, dostępnych dla uczestników na platformie e-learningowej.  Autorzy sami pracowali aktywnie i zajęli się też zbudowaniem dobrze funkcjonującej synergicznej grupy.

Nie obyło się bez dyskusji i różnic zdań, które w ostatecznym rozrachunku dały optymalny efekt. Spodziewamy się, że praca włożona w przygotowanie scenariuszy przełoży się na ponadprzeciętną satysfakcję uczestników szkoleń. To oczekiwanie opiera się na dobrych podstawach, ponieważ wzięliśmy pod uwagę także dotychczasowe doświadczenia ze szkoleń w zakresie kompetencji kluczowych. Zadbaliśmy, by na tym doświadczeniu nauczyć się, jak uniknąć zagrożeń i powtórzeń, a zamiast tego skoncentrować się na jakości pracy z zespołami nauczycielskimi i konkretnych rozwiązaniach.